İsveç’in yeni iklim politikası çerçevesinin amacı, piyasaya ve diğer aktörlere uzun vadeli açık ve tutarlı bir iklim politikası oluşturmaktır. Bu çerçeve, siyasi partilerin büyük çoğunluğu ile parlamento tarafından kabul edilmiştir. Böylelikle, İsveç'in Paris Anlaşması'na uyma çabalarının önemli bir bileşeni hâline gelmiştir.
2017 yılında İsveç, yeni bir iklim politikası çerçevesi benimsemiştir. Çerçeve bir iklim yasası, iklim stratejileri ve bir iklim politikası konseyinden oluşan bir sistem doğrultusunda İsveç'in uzun vadeli hedefi, en geç 2045 yılına kadar sıfır net sera gazı emisyonuna ulaşmaktır. 2045'ten sonra İsveç, negatif net emisyon elde etmeyi de beklemektedir. Sıfır net sera gazı emisyonunun elde edilmesi, İsveç'teki faaliyetlerden kaynaklanan sera gazı emisyonlarının 2045'te 1990'a kıyasla en az yüzde 85 daha düşük olacağı anlamına gelmektedir. Geriye kalan sıfıra indirgemeler, ek tedbirlerle sağlanması öngörülmektedir. Bu tür önlemler, 2045'ten sonra negatif net emisyonlara da katkıda bulunabilecektir. Uzun vadeli hedefe yönelik kilometre taşı hedefleri, AB'nin Çaba Paylaşım Yönetmeliği (ESR) kapsamındaki emisyonları içermektedir. İsveç’in bu konudaki hedefleri 2020'ye kadar emisyonlar 1990'dan yüzde 40 daha düşük olacak, 2030'a kadar emisyonlar 1990'dan yüzde 63 daha düşük olacak, 2040'a kadar emisyonlar 1990'dan yüzde 75 daha düşük olacak şeklinde sıralanabilir.
Ek önlemler
Bu hedefler, arazi kullanımı ve orman sektöründeki emisyonları içermemektedir. İsveç’in uzun vadeli hedefte olduğu gibi, 2030 ve 2040'a kadar hedeflerin bazı bölümlerine ek tedbirler yoluyla ulaşma olasılıkları da vardır. Bu tür önlemler, 2030 hedefinin yüzde 8'ine ve 2040 hedefinin yüzde 2'sine ulaşmak için kullanılabilecektir. İç hat uçuşları hariç, iç ulaşımdan kaynaklanan emisyonlar, 2010 yılına kıyasla 2030 yılına kadar en az yüzde 70 oranında azaltılması da öngörülmektedir.
İsveç, 2045 yılına kadar sıfır net sera gazı emisyonu hedefine, 2030 ve 2040 yılına kadar temel hedeflerine ulaşmak için ek önlemler kullanılabilecektir. Bunlar ormanlar tarafından artan karbondioksit alımı, İsveç sınırları dışında gerçekleştirilen emisyon azaltımları ve Biyo-CCS olarak bilinen biyokütlenin yanmasına dayalı karbon yakalama ve depolama diye belirtilmektedir. İsveç'te kişi ve yıl başına ortalama karbon ayak izi, küresel ortalamanın önemli ölçüde üzerinde olan 10 tondur. Dünyanın küresel sıcaklık artışını iki derecenin çok altında tutması için sera gazı emisyonlarının 2050 yılına kadar kişi başına iki tonun altına düşmesi gerekmektedir.
Öne çıkan başlıklar
İsveç Ulusal Gıda Ajansı’nın karbon salınımını azaltmaya yönelik hazırladığı raporda çeşitli başlıklar öne çıkmaktadır. Bu başlıklardan bazıları şu şekildedir:
- Hava yolculuğu en büyük emisyon kaynağı olarak göze çarpmaktadır. Daha az sıklıkta seyahat etmek, gidilen yerde daha uzun süre kalmak, karbon ayak izini azaltmanın önemli bir yoludur. Trene veya toplu taşımaya binmek, fosil yakıtla çalışan bir arabaya binmekten her zaman daha çevrecidir.
- Sağlık nedenleriyle kişi başına ve haftada 500 gramdan fazla kırmızı et yememek tavsiye edilmektedir. İsveç’te bu rakam bugün ortalama 600 gramdır. İki tonun altında toplam karbon ayak izi elde etmek için ortalama bir haftada yiyebilecek et miktarı, ne kadar seyahat edilip, et tüketildiğine bağlıdır.
- Daha küçük bir ev seçmek ve iklime duyarlı ısıtmaya geçmek, mevcut yaşam durumuna bağlı olarak büyük bir fark yaratabilmektedir. Elektriğin üretilme şekli de iklimi etkiler. Yenilenebilir kaynaklardan eko-etiketli elektrik satın almayı tercih edebilir veya çatıya güneş pilleri kurarak yenilenebilir elektrik üretimine yatırım yapabilir.
“Paramı nasıl biriktiririm?” sorusu da iklimi etkiler. Bugün tasarrufların büyük ölçüde iklim hedeflerine ulaşmak için gerekli olan değişime katkıda bulunmadığı gözlemlenmektedir. İklime fayda sağlayan bankalar, şirketler, hisse senetleri ve fonlarda yatırımları değerlendirmek daha iyi bir geleceği sağlayabilmektedir.